آشپز خانه ایرانی

 

در خصوص این سالاد:

1-   همانطور که می دانید موساکا نام غذایی یونانی است که با بادمجان و گوشت تهیه می شود و غذایی است که به صورت گرم و پخته شده تهیه می شود. احتمالا استفاده از واژه موساکا برای این سالاد تداعی کننده بادمجان می باشد.

2-   این سالاد و به عبارتی پیش غذای سرد، بسیار بسیار خوشمزه، جدید و مجلسی می باشد.

3-   طعم بادمجان اصلاً محسوس نیست و حتی برای کسانی که بادمجان دوست نیستند و یا سیر دوست ندارند نیز لذیذ و باب طبع می باشد.

4-   توصیه می کنم سیر را حذف نکنید، نهایتاً میزانش را کمتر کنید ولی یک و نیم حبه سیر درشت برای این میزان کاملاً اندازه بود و اصلا زیاد نبود.

5-   گردو نیز همخوانی فوق العاده ای با بادمجان دارد.

6-   حتماً و حتماً حوله کاغذی آشپزخانه (دستمال کاغذی رولی عریض) دم دستتان باشد چون روغن تمامی موارد سرخ شده را توسط آن خواهیم گرفت.

7-   رسیپی اصلی خیار شور نداشته است و زن دایی من به آن افزوده اند و کار خیلی خوبی هم کرده اند چون خیارشور طعم بهتری به آن می دهد و حالت سالادواری به خود می گیرد.

8-   ادویه اصلی این سالاد فلفل سیاه می باشد.

این سالاد را در مهمانی افطاری امسال (1393) "زن دایی نسرین عزیزم" خوردیم که بسیار مورد پسند همگان قرار گرفت و تا کنون رسیپی آن را در سایت یا وبلاگی ندیده ام.

من هم رسیپی را از ایشان گرفتم و زود تهیه کردم تا در وبلاگ قرار دهم. زن دایی نسرینم از "همسایه محترمشان اعظم خانم" که از مجتمعشان اسباب کشی کرده اند یاد گرفته اند. انشاالله این خانم هنرمند هر کجا هستند سلامت باشند و بابت این دستور هم از "زن دایی نسرین گلم" و هم "اعظم خانم محترم" متشکرم.

طرز تهیه در ادامه مطلب.

این سینی را برای میهمانی افطاری امسالمان تدارک دیده بودم. برای طرز تهیه به اینجا مراجعه فرمایید

روز تعطیل بود و خواهر گلم پرستو هوس کیک ساده کرده بود. میگفت کیک کشمشی برایم بپز. من هم مشغول جارو و گردگیری و شستن حیاط و تدارک نهار بودم و پرستو هم کیک میخواست، فکر کردم خدایا حوصله شستن ظروف کثیف حین تهیه کیک را ندارم.

در وبلاگ قبلاً هم کیک کشمشی که خیلی هم خوشمزه بود داشتیم. البته آن رسیپی مربوط به کاپ کیک کشمشی بود و چون من قالب کاپ کیک نداشتم در یک قالب پیرکس تهیه کرده بودم. ولییییییییییییییییییییییییییی این یکی کلی با قبلی فرق دارد. این رسیپی خارجی مربوط به Marcie Smith می باشد که از سایت allrecipes.com ترجمه کرده ام. به نظرم جزو آسانترین و ارزانترین کیکهای دنیاست. کاربران خارجی سایت متفق القولند که این کیک عطر و طعم کیک کشمشی مادربزرگشان را می دهد و برایشان بسیار نوستالژیک است.

چه چیز این کیک با سایر کیکها متفاوت است:

1-   این کیک اجزای نسبتاً اصلی کیک را ندارد. یعنی نه تخم مرغ دارد و نه شیر دارد و نه کره.

2-   جوشاندن کشمش: این کار سبب می شود کشمشها آب جذب کنند و نرم شوند و در همه جای مایه کیک پخش شوند و ته نشین نشوند. از سویی عصاره و طعم کشمش نیز در آب که درون کیک مصرف خواهد شد نفوذ می کند.

چرا نباید از تهیه این کیک ترسید:

1-   اول اینکه من و صدها نفر کیک با این دستور تهیه کرده ایم و از بافت فوق العاده خوب و نرم و عطر و طعم آن لذت برده ایم.

2-   این کیک مواد گرانی ندارد که چیزی بخواهد خراب شود. در بدترین حالت عوض کیک، نان کشمشی خواهید داشت که آن هم لذتبخش است.

3-   تهیه یک کیک خوشمزه، فقط با کثیف کردن تعداد بسیار معدودی ظروف واقعا شبیه خواب و رویاست.

مزایای این کیک:

1-   مواد مصرفی از قبیل (آرد، شکر، کشمش، روغن مایع و آب) در دسترس می باشد.

2-   برای افرادی که پرهیز از استفاده تخم مرغ، کره و شیر دارند مناسب است.

3-   برای گیاه خواران عزیز/ وگانهای گل که مواد با منشا حیوانی مصرف نمیکنند عالی است.

4-   تهیه آن زمان بسیار کمی می برد. چون مرحله جدا کردن سفیده و زرده و یا همزدن تخم مرغ و شکر و .... را ندارد.

5-   بنا به دلایل فوق ظروف خیلی کمی کثیف می شود.

6-   نیازی به همزن برقی و یا همزدن فراوان با چنگال وجود ندارد.

7-   برای تهیه به همراه فرزندان دلبندمان عالی و بی دردسر است.

8-   مصرف آن با یک فنجان چای بسی دلچسب است.

9-   مهمانتان غافلگیر می شود که کیکی با چنین بافت نرم و خوشمزه نه تخم مرغ دارد، نه کره و نه شیر.

بدینوسیله به اطلاع سروران می رساند که به علت پاره ای مشکلات شخصی، وبلاگ تا اطلاع ثانوی آپ نخواهد شد و پاسخ گویی به نظرات شما عزیزان مقدور نیست. این پست صرفاً به دلیل احترام به زمان شما بازدیدکننده های عزیز آپ شده است.

با سپاس و احترام

الهام

مدتی بود نبودم. بسیار تشکر از کامنتهای پرمحبتتون. امیدوارم که در اولین فرصت بتونم کامنتها رو جواب بدم و وبلاگ رو آپ کنم.

برای اینکه کمی از دلتون دربیارم، قفل راست کلیک صفحه را کلا باز کردم.

ایام به کااااام.

تاریخچه ی مختصر پیراشکی (Pirozhoki):

Pirozhoki کلمه ای روسی بوده که جمع کلمه ی Pirozhok می باشد که خود به معنی Pirog کوچک (نوعی غذای خمیری) می باشد. در اصل به معنی غذایی است خمیری در اندازه های کوچک و تک نفره که می تواند با انواع مواد پر شود. در حالت سنتی با سیب زمینی له شده، قارچ، پیاز، انواع سبزیجات، تخم مرغ پخته شده، کلم، انواع ماهی و گوشت و ... و به صورت سرخ شده و یا پخته شده در فر تهیه می شود.

پیراشکی در ایران:

1. جزو قدیمی ترین غذاهای خارجی است که در ایران تهیه می شود و طرفداران زیادی دارد.
2. چون سرو آن تک نفره است مناسب میزهای تولد و مهمانی عصرانه و شام می باشد.
3. بسیار خوشمزه است.
4. تهیه آن ساده است.
5. می توان با مواد گوناگون آن را تدارک دید.

بر خلاف خیلی ها به دلایل زیر پیراشکی های بیرون اصلا باب طبعم نیست:

1. نوع سرخ شده آن مزه روغن می دهد. در نوع تهیه شده در فر قسمت اعظم پیراشکی نان است.
2. به علت استفاده از رب یا سس گوجه فرنگی کمی حالت خیس دارد.
3. مواد داخلی آن اغلب اعلا نیست.

این رسیپی عالی هنر دوست خوبم هانی شف عزیز، مدیر وبلاگ لذت آشپزی می باشد. برای دسترسی به اصل دستور می توانید به اینجا مراجعه فرمائید.

من مدتها از دستور دیگری که ماست داشت (دستور ساناز مینائی) استفاده می کردم و نسبتاً راضی بودم ولی از این رسیپی راضیترم.

مزایای این خمیر:

1. پیراشکی به دست آمده از آن بسیار ترد و خوشمزه می باشد.
2. خمیر آن نازک است.
3. مواد خمیر آن در مقادیر قابل قبول، ساده و در دسترس است.
4. تهیه آن بسیار بسیار ساده است و خمیر زود ور می آید.
5. خمیر خوب کش می آید و به هیچ عنوان پاره نمی شود.
6. به علت وجود روغن در مواد آن حین سرخ شدن روغن خیلی خیلی کمی مصرف می کند.
7. به علت وجود روغن در مواد آن خیلی خیلی زود سرخ می شود. یعنی حتما حین سرخ کردن بالای سرش باشید.
8. بعد از سرخ شدن رنگ طلایی فوق العاده ای دارد.
9. با این مقدار خمیر حدود 11 عدد پیراشکی به دست آمد که برای سه نفر کاملاً کفایت می کند. چون من مواد داخل آن را زیاد بر می دارم.

طرز تهیه در ادامه ی مطلب

 زمستان است و انارش. پس چه چیزی بهتر از یک سالاد خوشمزه و ساده ی زمستانی. کلم و انار همراه با گردو طعم خوشمزه ای دارد و انار طعم ملس دوست داشتی به سالاد می دهد. گرچه شاید تنها عیبش این باشد که دانه های سفید انار کمی زیر دندان می آید. ولی من چون اناردوستم حتی آن حالت را نیز می پسندم.

 این سالاد با مواد و به روشهای گوناگونی قابل تهیه می باشد که در انتهای این پست در قسمت نکات به آنها اشاره کرده ام. ولی من ورژن ساده ی زیر را بیشتر دوست دارم.

طرز تهیه در ادامه ی مطلب.

پاناکوتا چیست؟

پاناکوتا به زبان ایتالیایی یعنی خامه ی پخته شده. چنین گفته می شود که برای اولین بار در استان شمالی "پیدمونت" ایتالیا تهیه شده است. چون آن منطقه کوهستانی و تپه بوده است بالطبع از لحاظ محصولات لبنی همچون خامه ی مرغوب، غنی بوده است. ضمناً مردم آن منطقه از زرده ی تخم مرغ در تهیه کیک و خمیر پاستا استفاده می کرده اند، پس مقداری سفیده تخم مرغ اضافی داشتند. بهترین کار برای تهیه یک دسر ساده و کاربردی، ترکیب خامه و سفیده ی تخم مرغ و مقداری عسل به عنوان شیرین کننده و پختن آن به روش بن ماری (پعنی طبخ روی حرارت غیر مستقیم) بوده است که مزه ای شبیه خامه ی پخته شده داشته است.

عده ای نیز معتقدند که چون خامه ی شمال ایتالیا از لحاظ کیفیت بسیار مرغوب بوده است، دسر با استفاده از خامه به تنهایی و یا همراه با جوشانده ی استخوان ماهی (در اصل کلاژن استخوانها و همان ژلاتین طبیعی) تهیه می شده است و در معیت انواع میوه و فندق سرو میشده است.

بعدها روش های دیگری برای تهیه آن از قبیل مخلوط کردن خامه و شیر و شکر و ژلاتین و وانیل به کار برده شد. سرو آن به صورت تکنفره (از طریق برگرداندن قالب)  و با انواع توت ها (توت فرنگی، شاه توت و ...) ، عسل، سس کارامل، سس شکلات و پوره ی میوه ها می باشد.

درباره ی این دستور:

حس و زمان دسر "پختن" ندارید ولی دلتون یه دسر خوشمزه و شیک میخواد؟ نگران نباشید چون الان دقیقاّ شدید عین خودم. پس این رسیپی ساده رو امتحان کنید. این دستور اورجینالی برای تهیه این دسر نیست و روش تهیه متعلق به خودمه. آسونه چون پختن نمیخواد. خوشمزه است و هر کی خورده خوشش اومده و ضمنا این دسر بسیار با صرفه است. با مقادیر ذکر شده در دستور حدود 10 ظرف یک نفره نسبتا بزرگ دسر به دست آمد.

دوستان عزیزم سال نو رو خدمت تک تک شما عزیزان تبریک عرض می کنم و سالی سرشار از شادی، سلامتی، سعادت، زیبایی، موفقیت و خوشبختی برای شما و عزیزانتان آرزومندم. بهتره امسال رو با کام شیرین شروع کنیم تا به سلامتی تا آخر سال شیرین کام باشیم.

خاگینه دسری است سنتی و محبوب که زینت بخش سفره های ما ایرانیهاست. قبلاً در وبلاگ خاگینه هویج،‌ خاگینه رولتی شکلاتی با موز، خاگینه رولتی نسکافه ای با موز و خاگینه مغزدار تبریز (ایشلی قیقاناخ) را  داشتیم. حالا چه چیز بهتر از این که با ساده ترین مواد یک خاگینه پف، خوشمزه، شکیل و سنتی داشته باشیم. من که دو روز پشت سر هم درستش کردم و خوشمون اومد. این خاگینه شیر،‌ ماست و یا آب ندارد و به جای آنها حاوی شیرعسلی (شیر تغلیظ شده صنعتی شیرین بسته بندی در قوطی فلزی) می باشد.

اصل این دستور را در سایت روزمنو قرار گرفته است و  فاقد زعفران می باشد.

طرز تهیه در ادامه مطلب.

اشتغال و بخصوص اضافه کاری های طولانی باعث میشه زمان برای آشپزی و دسرپزی خانم های شاغل محدود باشه، ولی خاگینه به عنوان یه دسر خوشمزه، سنتی و محبوب همیشه روی آدم رو سفید می کنه چون حین تهیه غذا به صورت نسبتاً همزمان میشه خاگینه را تهیه کرد و مثل بقیه دسر ها نیست که باید از قبل تهیه کرد و در یخچال قرار داد تا خودش رو بگیره. اگر شما هم مشکل من رو دارید پس این دسر خوشمزه را از دست ندید.

این خاگینه ماستی قاشقی یا سکه ای خیلی ساده، خوشمزه، آسان، ترد و سبکه. همونطور که از اسمش پیداست ماده اصلی این خاگینه ماست هستش و به صورت قاشقی درون روغن سرخ میشه و درون شهد سرد انداخته میشه.

این خاگینه در اغلب خانه های ترکها تهیه میشه و موادش رو اغلب چشمی می ریزند ولی من این دستور خوب رو از وبلاگ دوست وبلاگی خوب و هنرمندم اسرا جان "دنیای اسراء" برداشتم. دست گلشون درد نکنه.

دو نکته مهم در تهیه این خاگینه:

1-  روغن جهت سرخ کردن بایستی گرم باشد. نه سرد و نه خیلی داغ. با این کار خاگینه کاملاً مغزیخت شده و خوشرنگ خواهد ماند.

2-  شهد کاملا سرد و خاگینه گرم/داغ می باشد. با این کار خاگینه خمیر نخواهد شد و کاملا ترد و سبک خواهد بود.

طرز تهیه در ادامه مطلب.

نمیدونم چرا اصلاً دیده نمیشم. هیچ کجا دیده نمیشم.  فرقی نمی کنه جلوی ترازو باشم و نوبتم باشه و خانم با کلاس بیاد صاف جلوی من و بدون دیدن من پنجاه و دو کیلویی رو کنه به فروشنده و جنسش رو بگیره و بره یا پیغامی گذاشته باشم و منتظر جواب باشم و پیغام گیرنده اصلاً حس نمی کنه که خدای نکرده به این پیام باید جواب داد! حالا اس ام اس باشه یا واتس اپ و تلگرام! وقتی دیده نمیشم، انگار نه انگار که کاری دارم که نیازی به جواب داشته باشه، احساس و فکر و نگرانی و انتظار هم که اصلاً ندارم، پس چه لزومی هست به جواب دادن؟! یا مثلاً با هزار زور و مصیبت هماهنگ کردی که فلان شرکت محترم بیاد جلسه، بعد میان و میرن و هیچ کسی هم به خودش زحمت نمیده بگه فلانی باید بیایی، بعد فردا میگن راستی چرا نیومدی توی جلسه؟!....   شاید اشکال از قد و قواره ام باشه که خیلی بلند نیست! شاید بهتر باشه به جبران قد نداشته، اندکی وزن بگیرم و سنگین بشم تا به چشم بیام. آخه با  شرایط الانم اصلاً به چشم نمیام. نه این که به حساب نیام ها! اون بحث جداگانه ای داره. تازه تازه فهمیدم اصلاً دیده نمیشم که حالا بخوام به حساب بیام یا نیام.  وقتی دیده نمیشم،  باید یاد بگیرم این همه خودم رو سبک نکنم. خوب ملت بیکار نیستن که بیان جواب من رو بدن، چرا پیغام میذارم و بعد هم جواب میخوام؟! باید سنگین باشم. باید سنگین و سنگین تر از این بشم. وگرنه با این همه دیده نشدن، عاقبت زیر دست و پا له میشم!

* این یک متن کاملاً جدیه. اصلاً هم  شوخی ندارم.

** این متن هم بی ربط نیست به حال من:

      دوست داری که بدانی چقدر برای دیگران مهم و عزیز هستی؟

      کافیست چند روز سراغشان را نگیری!

     نه این که خودت را لوس کنی، نه هرگز!

    فقط چند روزی " وظیفه " سراغ گرفتنت از حال دیگران را فراموش کن. در این صورت یا دلتنگ می شوند و یا فراموش می کنند......

    و گل تنهای آبی خوب می داند که در انتهای این سراغ نگرفتن، 'همیشه'  فراموشی انتظارش را می کشد......

بهار سال هشتاد، وقتی بالاخره به تلویزیونی که چند ماه بعد از ازدواجمون ، قسطی خریدیم عادت کردم؛ یاد گرفتم با سیستم تله تکستش کار کنم. بعد همه ذوقم این بود که هر روز  عصر که تنها با سرویس  می اومدم خونه، توی دو ساعت وقتی که تا رسیدن همسرجان داشتم ، یک سری به نوشته هاش بزنم و اگر صفحه آشپزی مطلب جدیدی داشت بخونم. به روز شدن صفحه ها نظم خاصی نداشت و هر روزی ممکن  بود دستور یک کیک و شیرینی جدید گذاشته بشه؛ حتی اگر کمتر دستوری بود که توش شیر نداشته باشه و به درد من بخوره.....

حالا این روزها به مدد تکنولوژی و ارتباطات، در کسری از ثانیه، صدها دستور پخت و عکس پیدا می شود!  گالری تبلتم پر از اسکرین شاتهای روش تهیه کیک و خمیر و شیرینی است تا شاید روزی حوصله کنم و تجربه شان کنم و حتی یادم هم نیاید که تله تکست چی بود، بی هیچ احساسی نسبت به خاطرات آن سالهای دور؛ خیلی دور حتی ....

توی بحث مقاومت مصالح و البته خواص مکانیکی مواد، یک چیزی داریم به نام تحمل تنش. این که هر جسمی بسته به شرایط و ابعاد و جنس مواد و فرآیند و ..... تا یک جایی میتونه فشار ( که دست برقضا استرس نام داره ) رو تحمل کنه. بعد از اون می شکنه و نابود میشه. پس تا آخرین نقطه ای که تحمل داره میشه بهش نیرو وارد کرد و مشکلی نداشت. فقط نباید به اون نقطه شکست برسه.

اما دو تا مسیله ممکنه رخ بده که باعث بشه جایی که فکر میکنیم هنوز با آستانه تحمل فاصله داریم، یک دفعه شکست پیش بیاد: یکی این که ما توی تخمین یا محاسبه تحمل تنش اشتباه کرده باشیم که خب طبیعتا اشتباه بزرگیه. دوم این که از سابقه تنش و تاثیراتش بی خبر بوده باشیم. یعنی این که یا از تنش های قبلی و کم شدن مقاومت قطعه خبر نداشته باشیم  ( برای همین گاهی برای برخی چیزها سوابق کاری رو ثبت میکنن؛ مثل کتابچه تاریخ طناب کوهنوردی) و یا دقیقا ندونیم این تنش وارده، به خاطر شرایط خاص قطعه یا دست کم گرفتن تاثیر فشار روی قطعه توسط ما، واقعا چه تاثیری داشته داشته و چه قدر ما رو به نقطه شکست نزدیک کرده . هر دوتای این اشتباهات محاسباتی، باعث میشن که شکست در جایی اتفاق بیفته که ما انتظارش رو نداریم؛  نه برای این که جسم مورد نظر خوب نبوده، بلکه دقیقا به خاطر فرضیات و محاسبات اشتباه ما این اتفاق پیش میاد  و مسیولیت این شکست مستقیما با خود ما مهندسین عزیزه!

 گاهی البته حتی نزدیک شدن به این مرز ممکنه با عث  نشون دادن علایمی بشه که اگر به موقع متوجه بشیم، میتونیم مانع شکستش بشیم. حالا توی بعضی مواد خاص این علم ما، به موقع قطع شدن تنش توی اون آخرین مرحله قبل از رسیدن به اون نقطه تحمل تنش، میتونه باعث جلوگیری از شکست بشه، اما تغییراتی اتفاق افتاده که دیگه برگشت پذیر نیستند. اون قطعه ممکنه نابود نشه، اما دیگه هرگز به حالت اولش بر نمی گرده......

آدم ها هم دقیقا همینطور هستند  و مهمتر از اون؛  '' رابطه ها '' .......

از دشمنان برند شکایت به دوستان

چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟!!

بعد از ترسیدن پرنده ها و رها کردن تخم هاشون از ترس مثلا آدمیزادی که من باشم و نخوردن دانه های گندم و بعد از کنار اومدن با اون  غافلگیری عجیب، هیچ چیزی نمیتونست اون حال خرابم رو توجیه کنه. یکجور عمیق گرفتگی دل و حال خراب؛ بعد یاد سه سال پیش، همین امشب افتادم. آخرین شب مکه بود قبل از اعمال خاص تمتع و خط اتوبوسها هم جمع شده بودند. بعد از نماز مغرب، یک کمی خشکبار و آب انداختم توی کوله و پای پیاده راهی خانه اش شدم. نصف راه رو مشغول لبیم گفتن و اشک ریختن بودم و نصف دیگه راه، هیجان و اشتیاق پیاده تا کوی دوست رفتن. بعد از یک ساعت و خرده ای، رسیدم به همان جای همیشگی مان: طبقه دوم، رو به روی درب کعبه. قصد کرده بودم که تا قبل از محرم شدن، یک بار قرآن  ختم کنم. شب رو تا خود صبح توی حرم بودم. شب عجیبی بود، اونجا بود که فهمیدن "هیچی " نیستم. انگار قرار بود این همه راه بیام و بی خوابی بکشم و بفهمم که در برابر عظمتش، هیچی نیستم؛ هیچ! بهتر بود که صبح زود نیت می کردم و محرم می شدم و قبل از بالا رسیدن آفتاب برمی گشتم، اما گلو درد سرعتم رو کم کرده بود و خیلی کنر پیش می رفتم و عهد کرده بودم تا تمام نشدن ختم قرآنم محرم نشم. بالاخره بعد از تمام شدن قرآن و پاک کردن هنرنمایی کبوتر حرم روی چادر نمازم(!!) داخل صحن اصلی خانه کعبه نیت احرام کردم و بین اون همه جمعیت، نماز خواندم و پای پیاده راهی هتل شدم. غسل احرام که انجام شد، نه گلویم تاب حرف زدن داشت و نه جسم تب دارم، آمادگی شرکت در جلسه توجیهی قبل از عرفات. بهترین کار، خوابیدن بود......

چه شبی بود آن شب تنها به صبح رساندنم در خانه اش و بیش از همیشه حضورش. کاش می شد تکرارش کرد.....

دلم میخواد فریاد بزنم تا خفه نشم از این همه حرف نگفته و حس فرو خورده......

* فریاد رسی نیست؛ خوب می دانم!

هنوز هم برگ برگ یک کتاب خوب را ورق زدن، لذت بخش ترین کار دنیاست. هنوز هم میان هجوم تکنولوژی و ارتباطات، مزه کردن جمله جمله کتاب، لذت بخش و شادی آور است؛ کافی است که یک کتاب خوب به دست آدم برسد تا  با یادآوری هر قسمت از کتاب، ساعتها به رویا رفت و غرق در داستان، همه دنیا را فراموش کرد. هنوز هم کتابهایی پیدا می شود که آدم وقتی دستش می گیرد، دلش نخواهد زمین بگذارید و خواب و خوراک از دست بدهد تا تمامش کند.و چقدر خوشبخت بودم من که دو هفته گذشته و در نهایت مشکلات، یکی از این کتابها مونس مشغله ذهنی ام بود و آرام آرام همراهی ام کرد. کتابی که تا مدتها، طعم لذت بخشش در خاطرم باقی خواهد ماند:

قصر پرندگان غمگین / بختیار علی / ترجمه رضا کریم مجاور / نشر افراز/ 1392/ 356 صفحه

جملاتی از متن کتاب:

% از یک طرف این شهر داره خفه ام می کنه و از طرف دیگه می دونم نمیتونم اینجا رو ترک بکنم..... این مسئله باعث ایجاد یک نوع خشم و دیوانگی در عمق درونم میشه که خودم ازش می ترسم. مثلاً همین دیروز که عین یک آدم عادی توی خیابون پرسه می زدم، یهو حس کردم تو قفسم..... اون هم قفسی که نه فقط از دار و درخت و در و دیوار و خیابون، که از مردم دور و برم ساخته شده......

%  همیشه نیمی از عشق را کینه تشکیل می دهد.....

بس که به صدای دل خودم، به فریاد دل خودم گوش می دادم، صدای دیگه ای رو نمی شنیدم. من نمیتونم عشق شما رو از کینه جدا کنم. عشق بدون کینه، نبوده و نیست و نخواهد بود....هرچه عشقم عمیق تر و بزرگ تر میشه، کینه م هم بزرگتر میشه.... من از هرچی که بین من و شما فاصله بندازه متنفرم......

% بس که دوستش دارم می ترسم بخت و اقبالم بهم خیانت بکنه.... می ترسم این عشق، همه ضعف هامو آشکار کنه.... می تریم همچین ضعیف بشم که نتونم براش بجنگم.... می ترسم طوری از عشق پر بشم که دیگه جایی برای اون کینه ای که عاشق بهش احتیاج داره نداشته باشم........

% سوسن در چند سال اخیر دچار دردی شد که دامان بسیاری از زنان تنهای دنیا را می گیرد..... مدت ها جلوی آینه می ایستاد و گیسوانش را شانه می کرد. بی آن که واقعاً خود را در آینه ببیند.... گیس هایش را شانه می زد و افکارش در جای دیگر سیر می کرد..... 

% من فکر می کنم همه زن های دنیا، دست کم در یک لحظه از لحظه های زندگیشون آرزوی این رو داشتن که شوهرشون بمیره و به شکل دیگه ای زنده بشه.... اکثر مردها هم همچنین آرزویی دارن.....

ثبت: 23 مهرماه 94

به زودی این وبلتگ رو خصوصی میکنم. توی بلاگ اسکای میشه کل وبلاگ رو رمزدار کرد و حتی کامنت هم نشه گذاشت. لطفا پیغام و آدرس بذارید که رمز رو براتون بذارم چون غیر از دوستان عزیزی که باهم تماس داریم،  احیانا راه ارتباط دیگه ای نباشه. 

این روزها سرم خیلی شلوغه و کمتر وقت میکنم لپ تاپ رو روشن کنم و این همه حرف و داستان در سینه مانده رو بنویسم. روی صفحه کم اینچ گوشی و تبلت هم که آدم کلاً از زندگی سیر میشه تا دو خط بنویسه و ترجیح میدم از اونجا وارد این خونه دوست داشتنیم نشم. اوضاع خوبه و حال خودم هم تقریباً. خصوصاً با زیاد شدن کارها و بهتر شدن اوضاع شرکت، دارم میشم همون گل آبی که از صبح تا شب دنبال کار می دوید و فرصتی برای خوب نبودن حالش نداشت! بعد از این خونه ـ که البته به لطف فاجعه بلاگفا رونقش رو از دست داد، تنها جایی که توی دنیای مجازی واقعاً دوستش دارم اینستا.گرامه. اما قول میدم خیلی زود بشم همون گل آبی پر حرف! تازه قراره یک وبلاگ دیگه هم راه بندازم و از گشت و گذارهای روزهای جمعه با دوستان عزیز بنویسم. البته چیزی بین گزارش برنامه و خاطره نویسی! البته اگر دغدغه سلامتی عزیزانم بذاره!

سعی می کنم خیلی زود برگردم.....

# محبوب من، شکر از این روزهای خوب و این هوای لطیف و باران نعمتت. رحمتت رو بیشتر و بیشتر برای این سرزمین و مردمانش جاری کن. سعی می کنیم کمتر بد باشیم....

به طرز وحشتناکی، همه حس ها، حرف ها، پیش بینی ها، تشخیص ها، نظرها و ...... که گفتم یا نگفتم درست در میاد......

این اصلا خوب نیست. انگار دیگه به کمک و همفکری هیچ کسی نمیتونم اعتماد کنم. خیلی می ترسم.  تازه بگذریم از اعتماد به نفس کاذبی که ایجاد می کنه!